Frankenstein y Prometeo

PROMETEO

Prometeo fue uno de los Titanes  defensor de la raza humana que no temió el odio de los Olímpicos, llegando a ridiculizar al poderoso Zeus.

Él fue el Titán que arrebatando a la divinidad el fuego sagrado de la vida se lo  entregará a los hombres. Es el gran introductor del fuego divino en los sacrificios para proteger a los hombres de los dioses.

Zeus  indignado privó a los hombres del fuego sagrado para siempre vengándose así de la humanidad,  y  a su vez de Prometeo a quien hizo encadenar en una montaña del Cáucaso donde un águila cada día devoraba su hígado Prometeo.  

Pero al éste ser inmortal, su hígado volvía a crecer cada noche, y el águila volvía a comérselo cada mañana.

Este castigo había de durar para siempre y el Titán encadenado se lamentaba por su trágico destino.

Prometeo se había opuesto a que la raza de los mortales fuera aniquilada por Zeus, concediendo a éstos el fuego así como vanas  esperanzas y ahora se lamentaba por todo ello preferiendo haber sido arrojado al inframundo  para que nadie pudiera saber de su desgracia.

FRANKENSTEIN

El monstruo de Frankenstein es un personaje de ficción que apareció por primera vez en la novela de Mary Shelley, Frankenstein o el moderno Prometeo. Se trata de un ser creado a partir de partes diferentes de cadáveres, al cual le es otorgada la vida por Víctor Frankenstein (su creador) durante un experimento.

CONCLUSIÓN

Frankenstein es llamado el moderno Prometeo por la rivalizacion que crea Víctor con Dios al crear a este montruo al igual que la rivalizacion de Prometeo y Zeus por otorgarle el fuego a los humanos.

Exposición «Libertas»

O venres, 1 de febreiro acudimos á Fundación Camilo José Cela co alumnado de 1ª de Bacharelato para visitar a exposición LIBERTAS, presentada por dúas guías fantásticas: Nerea Hernández e Aldara Hernáiz.

Ambas as dúas alumnas déronnos a coñecer a proposta artística de Olegario Sampedro, que realizou esculturas, instalacións, imaxes fotográficas e pinturas inspiradas na obra de autoras e autores do noso país como M.X. Queizán, Margarita Ledo, Inma López Silva, Bieito Iglesias, Ferrín e Lorca, mais tamén de fóra como Orhan Pamuk, Mae Azango, Susana Chávez, Jude Dibia, Liu Xiaobo e Ángel Cuadra.

A visita pareceunos ben interesante, dado que o seu berce é a defensa da liberdade de expresión, e, polo tanto, a defensa dun dereito humano básico, que, malia parecer unha obviedade non o é tanto. Pénsese entón, como moi ben apuntou Sampedro na rolda de preguntas, na Lei Mordaza, que revela unha estreiteza de visión por parte da clase política que a promoveu. Neste sentido, Olegario explicou alí o alumnado expectante como as autoras e autores nos que se inspirou para realizar o seu traballo se implicaron, no seu día, na defensa dos dereitos humanos, e, xa que logo, na liberdade de expresión para DENUNCIAR AS INXUSTIZAS. Eis o caso de Mae Azango, por exemplo, famosa polas súas reportaxes nas que denuncia algo gravísimo: AS MUTILACIÓNS FEMININAS NO SEU PAÍS. Outro caso similar é o de Susana Chávez que leva anos intentando facer visíbeis os FEMINICIDIOS DE CIUDAD JUÁREZ.

A verdade é que nos pareceu moi interesante a proposta de Olegario Sampedro e a atención prestada ao traballo que as escritoras -poetas, cineastas, fotógrafas etc- realizamos na Galiza.